تنهایی انسان معاصر در عصر ارتباطات

تاریخ انتشار : سه شنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۶

تنهایی انسان معاصر و هرچه تنها تر شدن او در این روزگار، تنها در آثار نظریه پردازان ارتباطات مشاهده نمی شود. بیش از این گروه، اهل هنر و ادبیات هستند که بیشتر از سایرین از زوایای مختلف به این مساله مهم معاصر پرداخته اند.

دکتر ضیا موحد از روشنفکران، اساتید و فرهیختگان جامعه ما نیز در تازه ترین اثر خود و در یکی از عناوین شعری اش به این موضوع پرداخته است.

در مجموعه شعر " و جهان ابستن زاده شد "  تالیف دکتر ضیا موحد از نشر نیلوفر، شعری هم به نام عصر ارتباطات سروده شده که مضمونش به لحاظ اجتماعی بسیار مهم است.

دکتر ضیا موحد در این باره می گوید: این شعر در واقع از این فکر جرقه خورد که رفته بودم آکسفورد و متوجه شدم قبلا که به خارج از کشور می رفتم، امکان مکالمه با ادم ها بیشتر بود.

وی می افزاید: الان در خارج یک آدرس هم که بخواهی بپرسی، می بینی هیچ کس توجه ندارد. همه یک گوشی چسببانده اند به گوششان و راه خودشان را می روند.نمی شود با کسی حرف زد و از کسی سئوالی حتی در حد یک آدرس پرسید.

وی دلیل نامگذاری این شعر با نام عصر ارتباطات را در طنز و تناقضی می داند که بین عنوان و شرایط موجود وجود دارد.

متن کامل این شعر پیش روی شماست.  سیاوش عباسی

 

بیهوده هم سخنی می جویی

همه چیز را در گوش و جیبشان چپانده اند:

جغرافیای صوتی شهر:

– حالا به چپ بپیچید

برنامه هواپیماها، تئاترها

فردا حراج مارکس اند اسپنسر

حالا به چهار راه و چراغ سبز

سمفونی نهم

امشب سینما ادئون

دو فیلم با یک بلیط –

 

اینجا کسی به فکر کسی نیست

جز دوربین ها

که بی تابانه دنبالت می کنند.