حال روزنامه ها خوب نیست

کتاب و روزنامه، پدر و نیای تمام رسانه های جهانند.

از آن سده ها و قرونی که ملت ها تنها در کهکشان گوتنبرگ به سر می بردند تا حدود یک قرن پیش که سرو کله رادیو و بعد سینما و تلویزیون پیدا شد و تا این سالها که اینترنت و فضای مجازی پای به عرصه گذاشته اند، رسانه های چاپی تاب آورده اند.

آنها در شرایط سخت و سهل و در روزگار عسرت وغم و نیز در شادی ها، روایت گر زندگی توده ها بوده اند. روزنامه نگاران هم کاتبین دربار سلاطین نبوده اند و از همین رو مورد پذیرش مردم قرارگرفته اند.

حالا این رسانه پر قدمت، بعد از طی نشیب ها و فرازهای گوناگون،روزگار غریبی را تجربه می کند. روزنامه ها این سالها و روزها حال خوبی ندارند. نه فقط در این گوشه از دنیا که در اغلب کشورهای توسعه یافته. دلیلش این بار رقیبی است که تا چند سال قبل، کسی پیش بینی این تاخت و تازش را نداشت. ولی اتفاق و توسعه سهمگین تر از آن بوده و هست که روزنامه ها و رسانه های چاپی بخواهند و یا بتوانند هضمش کنند. این چالش از آن چالش ها نیست. پس، ماندن دلایل محکمتری می خواهد.وگرنه رسیدن به موزه های تاریخی، خیلی دور از انتطار نیست.

محمد جواد حق شناس می گوید: اینکه روزنامه ای بدون توجه به نظرات و خواستهای مردم  و در مواردی به سفارش چاپ شود، آن هم در دوره ای که با یک رقیب بزرگ عام به معنای رسانه های مجازی مواجه هستیم، تلقی درستی از کارکرد رسانه نیست.

وی می افزاید:در شرایط کنونی حال روزنامه ها عمدتا خوب نیست.چرا که رسانه های الکترونیکی و دیجیتالی و مجازی آمده اند و نسل جوان را به سوی خود جذب می کنند. از سوی دیگر در کشور ما به سبب انجمادی که شکل گرفته بود، عملا روزنامه خوان های سنتی هم که قبلا عادت به خرید روزنامه از دکه های مطبوعاتی داشتند، دیگر این عادت از سرشان افتاد.

وی در پایان می گوید: بر این اساس نسل جدیدی که باید روزنامه خوانی را از بزرگترهایشان یاد بگیرند، نیاموختند و به سمت کسب اطلاع از حوزه دیجیتال رفتند. از اینرو دیگر در این فضای جدید، امکان بازگشت روزنامه ها به فضای قبلی وجود ندارد. روزنامه هایی که در دوران اصلاحات به شمارگان نیم میلیون نسخه در روز می رسیدند، امروز با تیراژی بسیاربسیار کمتر منتشر می شوند. آن هم با کمک های دولتی نظیر یارانه کاغذ و آگهی های دولتی و غیره.